BOEKVOORSTELLING: ‘TERUG NAAR HASSELT’ van Gudrun Bongaerts (16 april 2016)

 

Het is mij een grote eer, vandaag, hier voor u, een geweldige roman te mogen voorstellen.

Een roman, het zal u niet verwonderen, van Gudrun Bongaerts. En een roman met als titel ‘Terug naar Hasselt’.

Ik heb Gudrun nog niet zo lang geleden leren kennen, en dan nog via een gobetween, een Hermes op 2 wielen, via de onovertroffen IVO KONINGS, dichter en duivelskunstenaar, hier ook aanwezig vandaag, gelukkig, hij zal u straks trouwens ook nog toespreken.

IVO had me nochtans gewaarschuwd: ‘aan die Gudrun gaat ge uw handen vol hebben en misschien zelfs verbranden’ en … ik kan hem niet helemaal ongelijk geven, bij onze eerste ontmoeting blies deze dame me net niet helemaal van mijn sokken.

Want … ze heeft vuur, passie, ze leeft heel gulzig, ze rookt als een Turkse schoorsteen, ze heeft een harde en uitbundige lach, soms ook een grote mond maar vooral heeft ze een groot hart, ze heeft energie, ze heeft vaart, ze ….

Vaart zit er ook in haar roman, én woede, én passie, én veel liefde met op de achtergrond de steeds dreigende dood.

Dit is een roman die geschreven MOEST worden, de urgentie ervan is overal tastbaar. 30 jaar na datum moet er een jeugd worden afgesloten, moet getuigenis worden afgelegd, vindt er een obsessionele reconstructie plaats.

In haar roman peilt Gudrun naar een verleden dat overweldigend was, verschroeiend. Een verleden waarin ze jong was, een coup de foudre beleefde, opgesloten werd in een claustrofobische ménage à trois, haar boek gaat dus, moet het nog gezegd, over liefde en seks en dood, veel liefde, veel seks, veel dood, het is het relaas van een ‘coming of age’, een Bildungsroman en nog veel meer.

 

Daarbij wordt de anekdotiek vlotjes overschreden wat aan deze roman ook het karakter geeft van een TIJDSDOCUMENT, het testament van een hele generatie, in dit geval een jeunesse dorée die opgroeit in en rond de provinciestad Hasselt in de jaren ‘80, zelfs Steve Stevaert loop je er tegen het lijf.

Ik zou jullie willen vragen, willen smeken: stap mee in deze rollercoaster, laat je meevoeren en blijf buiten adem achter. Ik wil jullie verleiden met één enkel kort citaat, later op de avond zal voordrachtkunstenares Veerle Huyghe veel beter dan ik nog een viertal fragmenten voordragen, maar om jullie toch al een voorproefje te geven, dit sprekend fragmentje.

 

‘Golven van emotie overspoelen mij. Eén daarvan is angst. Om de intensiteit van dit alles. Onzekerheid ook. Nee, niet over wat hij voor mij voelt. Daar durf ik nog niet het begin van over nadenken. Golven van ontreddering zijn het. En ik denk: ik kan dit niet aan. Niet nu. Tegelijkertijd schuiven mijn vingers tussen die van hem. Ik balanceer ergens tussen overgave en zelfbehoud, iets wat verder gaat dan hart en rede.’

Meer ga ik over deze roman hier niet zeggen, u moet hem gewoon zo snel mogelijk kopen en nog belangrijker, lezen. Wel wil ik u graag, als teaser en als appetizer, het gedicht voorlezen dat ik over Gudrun geschreven heb, indien het een goed en overtuigend gedicht is, zal u nog meer geneigd zijn het boek te willen lezen

 

 

HIESÈ,DOSÈ

(voor Gudrun Bongaerts)

 

De titel komt trouwens van Gudrun zelf, hiermee begroette ze me bij ons eerste telefoongesprek, ik weet nog steeds niet wat het betekent, ik kom, zoals u wellicht al gehoord heb niet uit Hasselt, maar ik voel dat Hiese,Dose op één of andere manier heel goed bij Gudrun past en haar helemaal weergeeft, dus …

 

Hiese, dose

Daar is het toch,

kijk, het grote foetsie,

kom èn kijk, èn dans,

dans met mij rond de

kraters van dit eeuwig

overrompelende niets,

vier feest, wees blij en

wil, wil ALLES en vooral,

doe, doe ALSOF en grijp,

grijp die kans die zich hoe

dan ook steeds weer

aandient, SPEEL HET SPEL,

opnieuw en opnieuw,

spring, spring erin, kom,

ga, dans, spring en lach,

lach hard.

 

Cause we are pretenders,

all of us, the perfect

pretenders, we laugh lest

the shrieking of nothing

will kill us.

 

 

HERMAN ROHAERT

Advertentie