HOPE, bij een kunstwerk van Rudi Eurlings

HOPE [1]

Hoe haar zo zwaar, hoe haar

gewichtloosheid verloor.

 

En onschuld.

 

In vlokken, strengen, plukken in deze

kano aangespoeld, van glans, van naam,

van verhaal ontdaan.

 

Het behoeft nog slechts uitgeladen,

verstrooid of verbrand voordat de

veerboot van vergeten weer van

wal wordt gestoten, het sop weer in,

op weg naar nieuwe lading.

 

Alleen,

 

niet langer kunnen we zeggen dat we niet

gezien, blindheid veinzen lukt niet meer.

 

Aan de oever stonden we, we hebben gekeken.

 

Het is onze blik niet ontgaan, ontkennen lukt

niet meer.

 

Maar misschien.

 

Misschien wordt niet kunnen wegkijken uitkijken

naar kentering.

 

Verandering.

 

Ingrijpen, voorkomen.

 

Misschien wordt haar ooit weer licht,

weer hoop.

 

 

 

 

© HERMAN ROHAERT

 

[1] ‘Hope’, Rudi Eurlings, een installatie.

Advertentie